Podróż do uzdrowiskowego miasteczka może być dla wielu z nas szansą na odprężenie, regenerację sił i poprawę zdrowia. Jednak przed podjęciem decyzji, gdzie i jaką formę kuracji wybrać, warto zrozumieć, czym różni się szpital uzdrowiskowy od sanatorium. Choć oba miejsca oferują kuracje związane z leczeniem i poprawą zdrowia, to w praktyce istnieją między nimi istotne różnice. Przede wszystkim obowiązują zupełnie inne warunki przyjęcia do obu tych placówek. Szpital uzdrowiskowy a sanatorium – poznaj najważniejsze różnice!
Szpital uzdrowiskowy – kto może do niego trafić?
Szpitale uzdrowiskowe zlokalizowane są w malowniczych miejscowościach, często otoczone lasami, parkami i innymi atrakcyjnymi terenami, co wpływa korzystnie na proces leczenia i rehabilitacji pacjentów. Z pobytu w takiej placówce mogą skorzystać wyłącznie osoby, które posiadają odpowiednie skierowanie po leczeniu szpitalnym. Taki dokument może wystawić lekarz pracujący w placówce (klinice/szpitalu), w której przebiegało ostatnie leczenie w oddziale szpitalnym. Przy wystawianiu skierowania bierze się oczywiście pod uwagę aktualne wyniki badań. Dokument należy wystawić najpóźniej w dniu wypisu chorego.
Co ważne, szpital uzdrowiskowy to placówka medyczna, która specjalizuje się w leczeniu i rehabilitacji pacjentów z ciężkimi schorzeniami dotyczącymi m.in. układu oddechowego, sercowo-naczyniowego. Chodzi tu np. o pacjentów po zawałach serca, po poważnych operacjach neurologicznych czy kardiologicznych, a także urazami kostno-stawowymi i urazami innych narządów.
Leczenie w szpitalu uzdrowiskowym to kontynuacja terapii rozpoczętej w szpitalu, dlatego nie dotyczy wszystkich pacjentów. Mogą z niego skorzystać osoby, które:
- objęte są ubezpieczeniem w ZUS,
- mają schorzenia układu kostno-stawowego, neurologicznego oraz urazy określone przez NFZ,
- muszą kontynuować leczenie w szpitalu uzdrowiskowym ze względu na poważny stan zdrowia.
W ramach pobytu w szpitalu uzdrowiskowym chory może skorzystać z co najmniej 3 zabiegów dziennie przez 6 dni w tygodniu. Pozostaje również pod stałą opieką pielęgniarek i lekarzy. Okres spędzony w placówce trwa zazwyczaj 21 dni.
Zobacz: Kolejki do sanatorium – jak sprawdzić swoje miejsce? Na pobyt w uzdrowisku trzeba trochę poczekać
Sanatorium – komu przysługuje pobyt w uzdrowisku?
Pobyt w sanatorium zarezerwowany jest z kolei przede wszystkim dla pacjentów z chorobami przewlekłymi. Jak informuje NFZ, „na leczenie uzdrowiskowe mogą być kierowani jedynie pacjenci wystarczająco sprawni, by odbyć podróż do uzdrowiska, samodzielni, zdolni do samoobsługi i korzystania z zabiegów leczniczych”. Oznacza to zatem, że nie mogą tam trafić osoby po ciężkich urazach i z bardzo poważnymi schorzeniami.
Pacjenci, którzy chcą poddać się leczeniu w sanatorium, muszą posiadać skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu lub specjalisty. Lekarz bierze oczywiście pod uwagę aktualne wyniki badań oraz istnienie ewentualnych przeciwskazań do leczenia uzdrowiskowego. Każde skierowanie jest następnie analizowane i rozpatrywane przez specjalistę balneoklimatologii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej zatrudnionego w oddziale wojewódzkim NFZ. Może on zakwalifikować pacjenta na uzdrowiskowe leczenie sanatoryjne (21 dni, nie mniej niż 54 zabiegi fizjoterapeutyczne) lub rehabilitację (28 dni, nie mniej niż 96 zabiegi fizjoterapeutyczne).
Zobacz: Waloryzacja emerytur 2023 [tabela netto]. Rekordowo wysokie podwyżki świadczeń już od marca!
Szpital uzdrowiskowy a sanatorium – różnice
Ważne różnice między szpitalem uzdrowiskowym a sanatorium nie dotyczą wyłącznie zasad przyjmowania pacjentów na pobyt. Warto również wiedzieć, że leczenie w szpitalu uzdrowiskowym odbywa się w ramach zwolnienia lekarskiego, które wystawia lekarz z danej placówki. Natomiast w przypadku pobytu w sanatorium kuracjuszom nie przysługuje zwolnienie – muszą skorzystać z urlopu wypoczynkowego.
Inaczej wygląda również kwestia finansowa. W przeciwieństwie do szpitala uzdrowiskowego sanatorium nie jest w pełni refundowane. NFZ pokrywa jedynie koszty wszystkich zabiegów i opieki medycznej. Płaci również w części za zakwaterowanie i wyżywienie. Pozostałe koszty musi ponieść kuracjusz – dotyczy to częściowo opłat za wyżywienie oraz noclegi. Dokładne sumy zależne są od standardu danej placówki oraz sezonu.
